رقیه…ای یادگار تازیانه های نینوا وسیل سیلی کربلا!دست های کوچکت هنوز بوی نوازش های پدر را می دهد  ونگاه های معصوم خسته ات نور امید را به قلب عمه می تا باند  

رقیه …رقیه صبور ! بمان که بی تو گلشن خزان دیده اهل بیت  دیگر بوی بهار را استشهام نخواهد کرد تو نوگل بهشتی پس بمان که کمر خمیده عمه مصیبتی د یگر را تاب نخواهد آورد.